------------------------------------------------------------------
Το τραγούδι "Σε θυμάμαι συχνά (Chelsea Hotel)", συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΕΤΤΟΝΟΥ "Στρατιωτικά"....
------------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=87309
Σε θυμάμαι συχνά
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
Σε θυμάμαι συχνά
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ πώς μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι/ σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό/ και στους δρόμους αργούσε το βράδυ.
Έτσι είν’ η πόλη, καλή αφορμή/ να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα./ Μα η αγάπη αυτή πώς γερνάει στη στιγμή/ σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος./ Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά/ και ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.
Μα ήσουν όλo καρδιά, για παιδιά σαν κι εμάς/ που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια./ Γυρνάς ξαφνικά και μου λες/ «ε καλά, είσαστ’ άσχημοι, μα λέτε τραγούδια».
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Κι ούτε θέλω να πω πως τρελά σ’ αγαπώ/ δε μπορώ πια καημούς να γιατρεύω./ Σε θυμάμαι συχνά, σε δωμάτια φτηνά/ μόν’ αυτό, δε σε σκέφτομαι καν, δε σε γυρεύω.
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
Το τραγούδι "Σε θυμάμαι συχνά (Chelsea Hotel)", συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΕΤΤΟΝΟΥ "Στρατιωτικά"....
------------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=87309
Σε θυμάμαι συχνά
------------------------------------------------------------------
Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Leonard Cohen
Μουσική: Leonard Cohen
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
πως μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι.
Σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό
και στους δ όμους αργούσε το βράδυ.
Έτσι είναι η πόλη καλή αφορμή
να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα.
Μα η αγάπη αυτή πως γερνάει στη στιγμή
σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς
και στον κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη,
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη.
Ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος.
Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά
κι ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.
Μα ήσουν όλο καρδιά για παιδιά σαν κι εμάς
που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια
Γυρνάς ξαφνικά και μου λες, ε, καλά
είσαστε άσκημοι μα λέτε τραγούδια.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς
και στον κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη,
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη.
Ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς
Κι ούτε θέλω να πω τρελά σ’ αγαπώ
δεν μπορώ πια καημούς να γιατρεύω.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
μόνο αυτό, δε σε σκέφτομαι καν, δε σε γυρεύω.
------------------------------------------------------------------πως μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι.
Σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό
και στους δ όμους αργούσε το βράδυ.
Έτσι είναι η πόλη καλή αφορμή
να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα.
Μα η αγάπη αυτή πως γερνάει στη στιγμή
σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς
και στον κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη,
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη.
Ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος.
Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά
κι ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.
Μα ήσουν όλο καρδιά για παιδιά σαν κι εμάς
που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια
Γυρνάς ξαφνικά και μου λες, ε, καλά
είσαστε άσκημοι μα λέτε τραγούδια.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς
και στον κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη,
σ’ έχω ανάγκη, δεν σ’ έχω ανάγκη.
Ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς
Κι ούτε θέλω να πω τρελά σ’ αγαπώ
δεν μπορώ πια καημούς να γιατρεύω.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
μόνο αυτό, δε σε σκέφτομαι καν, δε σε γυρεύω.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
πώς μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι
σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό
και στους δρόμους αργούσε το βράδυ.
Έτσι είν’ η πόλη, καλή αφορμή
να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα.
Μα η αγάπη αυτή πώς γερνάει στη στιγμή
σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
«σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»
«σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»
ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά
ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος.
Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά
και ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.
Μα ήσουν όλo καρδιά, για παιδιά σαν κι εμάς
που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια.
Γυρνάς ξαφνικά και μου λες
«ε καλά, είσαστ’ άσχημοι, μα λέτε τραγούδια».
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός
χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω.
Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες
«σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»
«σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»
ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Κι ούτε θέλω να πω πως τρελά σ’ αγαπώ
δε μπορώ πια καημούς να γιατρεύω.
Σε θυμάμαι συχνά, σε δωμάτια φτηνά
μόν’ αυτό, δε σε σκέφτομαι καν,
δε σε γυρεύω.
Σε θυμάμαι συχνά
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ πώς μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι/ σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό/ και στους δρόμους αργούσε το βράδυ.
Έτσι είν’ η πόλη, καλή αφορμή/ να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα./ Μα η αγάπη αυτή πώς γερνάει στη στιγμή/ σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος./ Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά/ και ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.
Μα ήσουν όλo καρδιά, για παιδιά σαν κι εμάς/ που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια./ Γυρνάς ξαφνικά και μου λες/ «ε καλά, είσαστ’ άσχημοι, μα λέτε τραγούδια».
Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.
Κι ούτε θέλω να πω πως τρελά σ’ αγαπώ/ δε μπορώ πια καημούς να γιατρεύω./ Σε θυμάμαι συχνά, σε δωμάτια φτηνά/ μόν’ αυτό, δε σε σκέφτομαι καν, δε σε γυρεύω.
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
