-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Τελευταία Επέμβαση (!) Τακτοποίησης : 20-04-2019
------------------------------------------------------------------
Το τραγούδι "Ιδανικοί αυτόχειρες" με τον ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΤΤΟΝΟ, συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ του Δήμου Μούτση "Τετραλογία"....
------------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9873&hl=
Ιδανικοί αυτόχειρες #1
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Λεττονός
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..
-------------------------------------------------------------------
από http://unluckily.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα
Παίρνουν τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
Διαβάζουν ήσυχα κι έπειτα σέρνουν
Για τελευταία φορά τα βήματά τους
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων
Τα δάκρυα, ο ίδρως η νοσταλγία
Των ουρανών, η ερημιά των τόπων
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
Τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε
Τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει
Όλα τελειώσαν. Το σημείωμα να 'το
Σύντομο, απλό, βαθύ καθώς ταιριάζει
Αδιαφορία, συγχώρεση γεμάτο
Για 'κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα
Ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος
"Όλα τελειώσαν" ψιθυρίζουν "τώρα"
Πως θ'αναβάλλουν βέβαιοι κατά βάθος...
Κώστας Καρυωτάκης
"Ιδανικοί Αυτόχειρες"
------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9873&hl=
Ιδανικοί Αυτόχειρες
------------------------------------------------------------
Τελευταία Επέμβαση (!) Τακτοποίησης : 20-04-2019
------------------------------------------------------------------
Το τραγούδι "Ιδανικοί αυτόχειρες" με τον ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΤΤΟΝΟ, συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ του Δήμου Μούτση "Τετραλογία"....
------------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9873&hl=
Ιδανικοί αυτόχειρες #1
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Λεττονός
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..
-------------------------------------------------------------------
από http://unluckily.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html
Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2011
Ιδανικοί Αυτόχειρες...
Παίρνουν τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
Διαβάζουν ήσυχα κι έπειτα σέρνουν
Για τελευταία φορά τα βήματά τους
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων
Τα δάκρυα, ο ίδρως η νοσταλγία
Των ουρανών, η ερημιά των τόπων
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
Τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε
Τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει
Όλα τελειώσαν. Το σημείωμα να 'το
Σύντομο, απλό, βαθύ καθώς ταιριάζει
Αδιαφορία, συγχώρεση γεμάτο
Για 'κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα
Ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος
"Όλα τελειώσαν" ψιθυρίζουν "τώρα"
Πως θ'αναβάλλουν βέβαιοι κατά βάθος...
Κώστας Καρυωτάκης
"Ιδανικοί Αυτόχειρες"
------------------------------------------------------------
από http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=9873&hl=
Ιδανικοί Αυτόχειρες
Το ποίημα
Ιδανικοί Αυτόχειρες περιέχεται στη συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες, που εκδόθηκε το
1927, κι έχει ενταχθεί στην ενότητα Σάτιρες.
Η σχεδόν τελετουργική προετοιμασία της αυτοκτονίας, που δίνεται απ’ τον ποιητή με παραστατικότητα ικανή να προκαλέσει την εντύπωση πως κι ο ίδιος έχει επιχειρήσει ή έστω έχει σκεφτεί πώς θα ήταν οι τελευταίες στιγμές ενός αυτόχειρα, δε φτάνει στην κορύφωση της τραγικότητας, καθώς η ένταση του ποιήματος υπονομεύεται απ’ τον καταληκτικό στίχο. Η βεβαιότητα που έχουν κατά βάθος οι «ιδανικοί» αυτόχειρες πως θ’ αναβάλουν την ύστατη στιγμή, αντιτάσσει τη ματαίωση της αυτοκτονίας στο όλο δραματικότητα και αποφασιστικότητα κλίμα της προετοιμασίας, δικαιώνοντας έτσι το ειρωνικό στοιχείο του τίτλου.
Οι ιδανικοί αυτόχειρες δεν είναι εν τέλει εκείνοι που βρίσκουν μέσα τους την απαιτούμενη δύναμη για να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, αλλά εκείνοι που «παίζουν» με την ιδέα του θανάτου τους, χωρίς ωστόσο να έχουν το αναγκαίο ψυχικό σθένος για μια τόσο ακραία πράξη.
Ο ίδιος ο ποιητής, που θα δώσει τέλος στη ζωή του στις 21 Ιουλίου του 1928 στην Πρέβεζα, έχει ήδη από το χρόνο έκδοσης της τελευταίας του συλλογής αναμετρηθεί με την ιδέα του θανάτου∙ έχει αντιληφθεί ήδη πως ο φόβος του θανάτου, ο τελευταίος και πιο ισχυρός φόβος του ανθρώπου, είναι υπεύθυνος για την ταραχή και την πικρία που συχνά δηλητηριάζει τη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων και τους στερεί την πλήρη απόλαυσή της.
Ως προμετωπίδα της συλλογής του θα θέσει τους ακόλουθους στίχους από το De rerum natura του Λουκρήτιου: Et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus funditus humanam qui vitam turbat ab imo. [Και πρέπει να διωχθεί μακριά, με το κεφάλι πρώτο, εκείνος ο φόβος του Αχέροντα (= του θανάτου), που συθέμελα ταράζει την ανθρώπινη ζωή από τα βάθη].
Ο φόβος του θανάτου είναι, βέβαια, όχι μόνο το στοιχείο που εμποδίζει συχνά τους ανθρώπους να χαρούν απόλυτα τη ζωή τους, αλλά και εντελώς αντίστροφα ο μόνος λόγος που κάποιοι άνθρωποι παραμένουν στη ζωή, καθώς δεν έχουν τη δύναμη να ξεπεράσουν αυτόν τον ύστατο φόβο και να κάνουν το πέρασμα στην ανυπαρξία. Κι είναι αυτοί οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που δε φτάνουν την απελπισία τους ως το τέρμα, οι ιδανικοί αυτόχειρες που αναβάλουν την τελευταία στιγμή, οι οποίοι δέχονται την ειρωνεία του ποιητή [https://latistor.blogspot.com]
------------------------------------------------------------
Η σχεδόν τελετουργική προετοιμασία της αυτοκτονίας, που δίνεται απ’ τον ποιητή με παραστατικότητα ικανή να προκαλέσει την εντύπωση πως κι ο ίδιος έχει επιχειρήσει ή έστω έχει σκεφτεί πώς θα ήταν οι τελευταίες στιγμές ενός αυτόχειρα, δε φτάνει στην κορύφωση της τραγικότητας, καθώς η ένταση του ποιήματος υπονομεύεται απ’ τον καταληκτικό στίχο. Η βεβαιότητα που έχουν κατά βάθος οι «ιδανικοί» αυτόχειρες πως θ’ αναβάλουν την ύστατη στιγμή, αντιτάσσει τη ματαίωση της αυτοκτονίας στο όλο δραματικότητα και αποφασιστικότητα κλίμα της προετοιμασίας, δικαιώνοντας έτσι το ειρωνικό στοιχείο του τίτλου.
Οι ιδανικοί αυτόχειρες δεν είναι εν τέλει εκείνοι που βρίσκουν μέσα τους την απαιτούμενη δύναμη για να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, αλλά εκείνοι που «παίζουν» με την ιδέα του θανάτου τους, χωρίς ωστόσο να έχουν το αναγκαίο ψυχικό σθένος για μια τόσο ακραία πράξη.
Ο ίδιος ο ποιητής, που θα δώσει τέλος στη ζωή του στις 21 Ιουλίου του 1928 στην Πρέβεζα, έχει ήδη από το χρόνο έκδοσης της τελευταίας του συλλογής αναμετρηθεί με την ιδέα του θανάτου∙ έχει αντιληφθεί ήδη πως ο φόβος του θανάτου, ο τελευταίος και πιο ισχυρός φόβος του ανθρώπου, είναι υπεύθυνος για την ταραχή και την πικρία που συχνά δηλητηριάζει τη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων και τους στερεί την πλήρη απόλαυσή της.
Ως προμετωπίδα της συλλογής του θα θέσει τους ακόλουθους στίχους από το De rerum natura του Λουκρήτιου: Et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus funditus humanam qui vitam turbat ab imo. [Και πρέπει να διωχθεί μακριά, με το κεφάλι πρώτο, εκείνος ο φόβος του Αχέροντα (= του θανάτου), που συθέμελα ταράζει την ανθρώπινη ζωή από τα βάθη].
Ο φόβος του θανάτου είναι, βέβαια, όχι μόνο το στοιχείο που εμποδίζει συχνά τους ανθρώπους να χαρούν απόλυτα τη ζωή τους, αλλά και εντελώς αντίστροφα ο μόνος λόγος που κάποιοι άνθρωποι παραμένουν στη ζωή, καθώς δεν έχουν τη δύναμη να ξεπεράσουν αυτόν τον ύστατο φόβο και να κάνουν το πέρασμα στην ανυπαρξία. Κι είναι αυτοί οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που δε φτάνουν την απελπισία τους ως το τέρμα, οι ιδανικοί αυτόχειρες που αναβάλουν την τελευταία στιγμή, οι οποίοι δέχονται την ειρωνεία του ποιητή [https://latistor.blogspot.com]
------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------
